Chega ‘Seo’ cos seus cadros á sala Visol, cos seus mundos entrevistos que titula Renacimiento íntimo.
"Ser
Renacer
con muerte
sin fin.
Siempre, siempre
de instante en instante
a toda velocidad
renacer
mientras por dentro mueres
Muy lentamente",
é un dos seus poemas do Caderno da exposición acaído ó tema, por máis que para ela sexa máis explícito aquel no que se le
“cada despertar, un renacimiento;
cada instante un cauce posible para el éxtasis”.
El amor que nos conforta (dende Velázquez e Tintoretto, vide infra). |
Este é en si mesmo un curioso documento manuscrito con amplas citas de eruditos da arte en relación coa temática das obras da mostra, e debuxos de obras da historia da arte que lle teñen interesado (Rothko, Velázquez, Tintoretto, Leonardo, pero tamén Toulouse-Lautrec, Dégas, Balthus e Michelángelo, entre outros, como o seu autorretrato).
No hay comentarios:
Publicar un comentario