viernes, 29 de agosto de 2014

MOBÍLIA, unha reflexión plástica e poética do 'espazo doméstico'

"MOBÍLIA. AMOBLAR OS BAIXOS DUNHA FUNDACIÓN"



Dende o venres 29 de agosto, na sala da Fundación Vicente Risco (Allariz) 'unha mostra dunha arte que, malia ser xa unha tradición do arte de vangarda dos séculos XX e XXI, non adoita ser -alén de dignas e contadas excepcións- cultivada nin amosada nesta provincia: a instalación. Unha Produción ARTE MUD concibida por Manolo Figueiras, Jesús Costa e Seo (Antonio Fdez. Seoane) para o espazo da devandita institución na que o grupo de artistas ARTE MUD leva ano e medio programando exposicións.

Ese día tamén a palabra e a voz de Rebeca Baceiredo, Claudio Pato e os irmáns David e Estevo Creus


Contribúen ó conxunto as obras de arte absorbidas nel, de artistas diversos (membros uns, amigos outros, de ARTE MUD), de escultura (Rosendo Cid, Jesús Costa, Xavier Cuiñas, Jorge Varela), fotografía (Rosendo Cid, Jorge Díaz), pintura (Antonio Soria), collage (Rosendo Cid, José Carlos Seoane), cerámica (Xaime Piñeiro), e o mobiliario de creación (lámpadas, concretamente, de Mauro Trastoy e Lelédacuca).

Con Jorge Varela, Rosendo Cid,... en plena performance
A instalación pide ao visitante que se introduza nela (o que os conceptores da mesma denominan "calidez" da instalación; hainas cálidas e frías do mesmo xeito que hai cores cálidas e cores frías), que circule e procure construír a súa impresión xeral observando o conxunto desde moitos lugares do espazo ("Mobilia" non se abarca dunha ollada, o tipo de perspectiva que domina non é a "lineal" renacentista senón a "isométrica" chinesa), que probe o mobiliario (butacas, asentos) e que se instale á mesa dos cadernos, os abra e lea un ou varios parágrafos ó chou ou dé unha vista de ollos aos debuxos; e que, en fin, respire a atmosfera de conxunto que envolve aos obxectos: mobles, esculturas, cadros, fotografías, collages, bibelots, cerámicas, efémeros (elementos creados ex profeso para a instalación e que non pretenden ser obras de arte de seu, independentemente do seu lugar e función na mesma).

Lámpara de Mauro Trastoy, pieza cerámica de Xaime Piñeiro, columnas de luz con telas de Jorge Varela

A importancia atribuída ao factor luz, á atmosfera interior creada, é aquilo ao que os conceptores da instalación atribúen o seu carácter "impresionista". Experimentar o que os pais de "Mobilia" denominan "unha instalación impresionista, cálida e isométrica", ou o resultado de amoblar os baixos dunha fundación segundo o seguinte criterio-fórmula: que o factor pragmático tenda a cero e o estético a infinito'.

miércoles, 27 de agosto de 2014

En el aria fúnebre de las espigas


Preludio a la ceguera, un suceso cultural

El escritor, foto Mark Ritchie.
Ver con la luz de medianoche, pues el alba no es clara, quiere el poeta Javier Rodríguez González en ‘Preludio a la ceguera’. 

Es un libro auroral para el joven creador ourensano, que se presenta con varios poemarios premiados entre 2010 y 2013, en versión bilingüe. Son su corpus público, miliarios ya, en su camino.

Es poeta culto, de elaborada expresión que divulga en revistas y extiende a la docencia, que imparte desde hace unos años.

Ahora, a comienzos de su tercera década vital, añade un poemario de 2014, que rotula el libro, con una poética introspectiva en la que ‘Todo es presente, y su certeza es el silencio’.

En Ourense, desde Ourense, Eurisaces Editora lo ha publicado.

Con maquetación de Blau, Miguel Robledo lo ha envuelto con una sugerente ilustración de portada:


, con una casa sin puerta en la línea del horizonte, entre enhiestas rocas espaciadas y vencejos en el turquesa del cielo que se confunde con el agua. Delante, la hierba amarillea, agostada, en la tierra arenosa. Arriba, vuela un ave, y en la base el logo editorial, el puesto de pan del histórico panadero romano Eurisaces.

                            Javier González, coordinador de la naviera, los aúna, en un completo menú.
 

 En la proa de este barco el prólogo en verso de Luz Pozo Garza, en el que pondera su ‘fulgor acrisolado’ en ‘acrisolada melodía’, valorando en él ‘un hambre de absoluto/ y sobre todo del alma’. Ramón Cao, en el extenso epílogo, trata su hermenéutica, avisándonos que adaptemos la pupila a la oscura luminosidad de su verso que, para un lector de paladar, es goce sinestésico. En una época de banalidades que la tecnología disimula, también en libros, su lectura reposada es solaz ante la soldadesca.

En sus versos se hacen presentes Carlos Barral y Stevenson, el gran viajero; Rilke y Apollinaire, conformando el arco Hölderin y Tennyson. En este último, a través de Elena, Lady of Shalott, poema y leyenda que, para nosotros, es Loreena Mckennitt, con su voz y música... Javier Rodríguez es retratado por Mark Ritchie en explícita fotografía que nos prepara para su más reciente poemario, un deslumbre desde las intensas imágenes.

               Así: 
                                           ‘Cielo raso. Al abrir los ojos
                                             todo está inmóvil.
                                             Escribir
                                             a la otra orilla, ahora
                                             ¿ Por quién ?
                                             Ven; ven, nieve.
                                             Después, la eternidad’, 
                                                                                    que se asemeja a un acróstico... 
              Un cuidado y completo producto editorial ourensano. Pan fresco, caliente, del horno de Eurisaces Editora.
                                             '(...)
                                                     Tengo el secreto,
                                                     pero aún no poseo su significado.
                                                    Sólo sé que el tiempo se pierde sin memoria
                                                    en el aria fúnebre de las espigas 
                                                                                                        (...)'.



domingo, 24 de agosto de 2014

Porque hay artistas a los que les gusta el fútbol (I. Basallo)


El Atlético logró su segunda Supercopa de España tras imponerse al Real Madrid gracias a un gol de Mandzukic en el primer minuto de partido...

Homenaje al AM, 1996, I. Basallo. 

Ignacio Basallo realizó en junio de 1996 una espléndida exposición en la Casa da Parra de Santiago de Compostela. De ella es esta obra, homenaje al Atlético de Madrid (que acababa de ganar liga y copa),

'Basallo es un excelente escultor, capaz de dar vuelo a cosas mínimas, frágiles, casi banales; sus obras, incluso las de escala más pequeña, encuentran siempre su lugar y lo activan, son a la vez evocadoras y centros de energía. Carecen de escenografía, de retórica, de impostura: se muestran desnudas' (M. Fernández-Cid, 19 de Mayo, facebook). Queda dicho...


AM, 1996, de I. Basallo (Ourense), pormenor.




miércoles, 20 de agosto de 2014

'Seica' é Xesús Antón Carballido Civeira

(en relación co post 'Pulpo', e o artista Xesús Carballido, engadimos este novo conunha rexesta biográfica do mesmo...).

Naceu na vila de o Carballiño en 1954. Con case corenta anos comeza a expoñer na Casa da Cultura de Noia (A Coruña). Era o ano de 1992. Autodidacta, traballou dende os anos oitenta na música e o teatro o la plástica.

No ano seguinte participa na terceira Mostra Unión Fenosa de 1993 e, posteriormente, leva as súas obras a Ourense, A Coruña, Madrid ou Santiago de Cuba, entre outros lugares.

Na Galería Metta da capital do Reino, Madrid, coindice con artistas como Miquel Navarro, Antonio Saura, Chillida e Tápies.

En O Carballiño: 'Munten', 2003,
 na Praza do Emigrante. 
Na súa concepción da arte emprega o collaxe, e fai obras xuntando pezas nas que o pouso do mundo onírico se entremecruza. Velaquí o ár surrealista que amosan...
Caixa Bermella (Red Box)

Cita a las 12 treinta en el Molino Azul
Gosta da recompilación, como fan diversos artistas franceses e americanos do norte, principalmente.
A comezos do pasado ano fixo unha expoxición a modo de "un homenaje a la Casa das Crechas con motivo de su 25 aniversario", segundo dixo: foron oito 'collages', 
catro circulares en relación co Orixe, o Amor, a Música e a Liberdade.



E os outros, no reverso de cheques bancarios... ! nos que pretendeu reflexar os tempos actuais.
Deli Consa en caixa con Sol (Deli Consa in box with Sun).

Caixón, Tabla de Lavar (Big Box)

As obras acumulan dun xeito poético de proxenie dadaísta obxectos varios, tipos de imprenta, cunchas mariñas, ferros forxados, fragmentos de xoias, etiquetas de produtos comerciais..., unha combinación barroquizante, tipo Sindrome de Dióxenes...


viernes, 15 de agosto de 2014

Lecturas de Xela Arias (2)


'(....) Rompe-los dedos nos desexos e acordarnos

       Que tras da risa están farrapos dun temporal

       pensado?
(...)' 

                     Tigres coma cabalos (1990), [(p.84)]

                                      '(...)

                                            Pero os meus dedos fóndense na area firme 
                                                                                                                 (...)'
                                                                                                      Idem (id.) [(p.99)]

    '(...)

          ÍSPEME o idioma e sábemo suando en sida.

          A miña querida sida

         Veleno que me inoculo cada día como pregaria

         Ou forma

         De non deixar de entender castigada dalgunha

         lei.
 
                      (...)' 

                                Intempériome (2003),
[p.11)]


                                 '(...)
                                        Intempestiva,

                                        Serse intempestiva.

                                        É domea-la furia á procura

                                        Da froita Madura.

                                                                      (...)' 

                                                                             Idem (idem) [p.77]

 

martes, 5 de agosto de 2014

Lecturas de Xela Arias (1)


'(...)

Compártome

Sei que no lonxe das parábolas das frases

Cortadas e os puntos a parte son só

Medos escorrentados polo teu corpo

Soberano dunha idea poderosa que

Tal vez suceda e eu non saiba quen es ti

Cando te agardo
 

(...)'

[-p.17-]
                            Denuncia do equilibrio (1986)



'(...)¿e o mar?

¿onde deixa-lo mar inchado salgadas algas fíos

fibras

espada en man e a batalla? Só serán prados secos

derruidos]

erro tras erro a navalla preparada
(...)'

[-p.23-].