Mostrando entradas con la etiqueta Nicolás González Aller. Mostrar todas las entradas
Mostrando entradas con la etiqueta Nicolás González Aller. Mostrar todas las entradas

sábado, 12 de noviembre de 2016

La Luna llena en Antón Pulido y Nicolás, Ourense, Carballiño... Firenze

                       Lúa chea dende a Gran Vía, Vigo, de Antón Pulido Nóvoa


Lúa chea en Ourense, foto: 


Superlúa na vila de O Carballiño


Obra de Nicolás González Aller, en la exposición 'Mergullos de amor' en a Virxe da Cerca, Santiago de Compostela.


A Lúa en Ourense, dende o barrio da Ponte:


*****

Lúa chea en Firenze, dende o Palazzo Pitti, foto.



                       Cúpula... di Santa Maria del Fiore / Firenze - Italia. O ollo cara a o ceo...


e un piso debaixo cara o centro de...


Buona notte!

lunes, 28 de marzo de 2016

CATOIRA: OS SEUS BIOSBARDOS, E OUTRAS ESENCIAS

ARTE ET ALIA

XABIER LIMIA DE GARDÓN


‘Catoira’ está a amosar as súas obras en Visol nunha exposición que son dúas. Iso é ‘Dos Biosbardos e outras esencias’, segundo se conta dende o título. Dentro, o artista responde colgando doce e doce, de cadansúa.

Esta obra relelaborouna, segundo confesou, durante uns quince anos...
'Retrato apócrifo de E.B.A.', 2014.


Para as 'Esencias', nas que estivo a traballar nos últimos dous anos, prefire o pintor expresarse co óleo. Abstracción suxestiva, con unha vena de cromatismo intensa, en bandas de cores por veces xeométricas, fragmentarias outras, na busca do equilibrio interno da obra que, para íl, será como poemas ou capítulos de libros.

Nunha entrevista falaba de ‘facer e desfacer’, para logo aludir ao mito de Sísifo, pois nalgunha delas ten traballado anos... Hai aquí algo da intensa impresión que lle produxo unha viaxe á Marrocos a finais dos anos noventa.



O seu eco puidemos velo tamén en Nicolás González Aller, noutra mostra
na mesma galería, cando chegaba de África logo dunha prolongada estadía na Côte D'Ivoire
.
 

Hai en Catoira un hermetismo implícito no desenrolo das formas e planos, que ten moito de catarse, e historia persoal.

Así a de Manuel López González de Cudeiro (Ourense, xuño 1947), quen querer alcumarse ‘Catoira’ dende a impresión que lle produce un artigo  de Xosé Fernández Ferreiro cando escribía do desembarco dos viquingos en Catoira (Pontevedra). 

A referencia do coñecido xornalista e escritor de Nogueira de Ramuín, que morreu fai pouco, colócanos na dirección axeitada para abordar a outra metade da mostra, 'os Biosbardos', dende o libro de contos homónimo de Eduardo Blanco Amor



No primeiro deles lemos ‘Biobardo vente ó saco que eu te agardo e son Leonardo’: coa inspiración neste conto, e no de ‘Serafin e as musarañas’, argalla un ‘bestiario’, seres traxeados e gravatas, con cabezas dobres, que nós podemos ver duais mais que son así, elegantes como Blanco Amor, e coa cabeza chea de andrómenas. As clases de Luciano Cárcamo, e tamén 'Xesta', presentes no emprego do lapis é a liña, e a fantasía do seu maxín no colaxe, coa que fai poesía.

Nesta vertente súa pódese mencionar o poemario ‘Ópera aberta’, do que gustou Manuel María, o que lle da creto.





En La Región (y Teleminho -sic-):Video. Abajo, foto Santi M. Amil para La Voz de Galicia.



jueves, 18 de julio de 2013

Nicolás na Ínsua dos Poetas (Vª Festa da palabra)

Está a chegar a Vª Festa da Palabra (sábado 20, Esgueva/parroquia de Madarnás, Carballiño). Será a Vª Festa da Palabra: Rexurdimento (Rosalía de Castro, Manuel Curros Enríquez, Eduardo Pondal -no 150º aniversario de "Cantares Galegos"-). Iremos desta volta...

Con tal motivo engadimos un poema ad hoc de Tosar noi catálogo da exposición de Nicolás no pasado inverno en Compostela onde vimos un cadro que o artista lle dedica...

Nicolás Glez. Aller: 'Na Ínsua dos Poetas' , 150 x122 cm. O cadro foi alí exhibido. 

                                   Patria do mundo que perdemos

                                    O unicornio, asi de corno queimado,
                                    non lle mete medo aos nenos.

                                    O unicornio, de plástico e neón,
                                    atemoriza a lonxitude dunha insua;
                                    salvación de toxos e codesos,
                                    saída poderosa da primavera dos poetas.

                                                    Luis González Tosar scripsit.

                                                          Xaneiro.2013.
                                                          (O unicornio e o seu mundo, catálogo,
                                                          igrexa da Universidade, Santiago de Compostela)

A Fundación Insua dos Poetas que preside Tosar, a organiza co patrocinio da Deputación de Ourense:


                             Rosalía Castro de Murguía: 'Cantares gallegos' (1863);
                  Manuel Curros Enríquez, autor de 'Aires da miña terra' (1880);
         Eduardo Mª González-Pondal e Abente, 'Queixumes dos pinos' (1886).

Colocarase e inaugarase unha escultura alegórica, da autoría de Pedro José Rodríguez Álvarez.
                                      (na foto de prensa Tosar e o autor no taller deste)


domingo, 3 de febrero de 2013

Nicolás G. Aller clausura en la Universidad santiaguesa


'O unicornio e o seu mundo' (tríptico).
Desde la época de Navidad  las obras de Nicolás deslumbran en la oscura noche de la vieja ciudad de Santiago. Es su exposición, "O unicornio e o seu mundo", con la que se presenta en la singular sala de exposiciones de la Universidad que es la antigua iglesia jesuítica, la culpable. Allí está el artista 'Nicolás' -Nicolás González Aller-, de la mano de Cristina Carballedo, emprendedora galerista santiaguesa. Juntos han montado una acabada muestra, inaugurada entonces con 'Alberte', Ribeiro de bodegas Nairoa, y la colaboración del restaurante Cabanas en lo sólido.

'O unicornio e o seu mundo', el de mayor formato es el nº 2. Al fondo retablo de S. Fco Xavier...
Se clausura ahora, el día cinco, con un acto poético-musical. Xabier Castro como conductor, siendo el territorio de la palabra de Celso Fernández, quien contará sucedidos. El recital es desde las voces y los poemas de Marilar Aleixandre -poeta, traductora, narradora- y Domingo Tabuyo, profesor, poeta, teniente de marina y político. También Baldo Ramos, poeta celanovés que dice ‘son un simple poeta/ que ás veces pinta/o que ve nas palabras’, o ‘Sei onde/ máis fáltame saber por que’. Con ellos, Luís González Tosar, cemento unitivo, presidente del Pen Club Galicia, quien con la madera de su canto poético ilumina el catálogo con ‘Seis mundos de poeta’, si bien desenfoca desde el estro poético la génesis: los Mundos del Unicornio de Nicolás van de Lalín a Compostela, mas pasando por Nogueira y Boimorto. Aquel es para el poeta bonaerense de Irixo el

                                     ‘cabalo rubio...que lle chisca o ollo ao misterioso/
                                      pincel, forma e espazo, nube/
                                      inabarcable’.

La foto -magnífica-, es de Asun Adá, artista desde la fotografía. En el centro de la sala "Dans l'Afrique".
Esta exposición expresa una idea desde una trébede de caminos en el que la figuración de su mundo es el discurso, con referencias a su estancia dans l’Afrique, en Costa de Marfil. Por ello el intenso color, pigmentos y óleo, a los que añade elementos pegados con los que genera relieves y brillos.


'O paso do mar Roxo, nº 3'. En el panel los nº 2 y 1, respectivamente de esta serie.








Nicolás González Aller, de Lalín (Pontevedra), inició su camino artístico, sin ataduras tras su actividad bancaria y otras, en los años noventa con exposiciones individuales en el Araguaney y en Carboeiro, además de la Sala Cabanas en Lalín. La retrospectiva en 2006 (con obras desde 1987) en el Museo Ramón Mª Aller (Lalín), el gran astrónomo, que era su tío-abuelo, fue el impulso, desde la que ha venido a Ourense (Visol, 2007) con sus obras basadas en los temas de Costa del Marfil, dónde residió varios años. Desde entonces ha llevado su obra a Vigo (Club Financiero, 2009). 
'Hábitat do unicornio. nº1'

La Exposición que ha viajado desde su taller en Boimorto (Vilamarín), cerrará el 5 de febrero.