martes, 30 de julio de 2013

Expón Manolo Paz no 6º do Mº de Pontevedra

No VIº Edificio o Mº de Pontevedra hai unha "Lúa azul": eis a exposición do artista da escultura Manolo Paz, que coordina David Barro. Un título dende a cor da pedra granítica de Bahía (Brasil), coa que está a traballar nos últimos tempos, mais tamén é o azul da auga... (do mar tamén?).




Son 24 obras -algunha delas de 1996-, escollidas para acompañar as novas que esculpiu, ex professo para esta aventura expositiva no gran museo galego do sur (qué envexa dende Ourense, onde non existe -pechado sine die, dende comezos do milenio por mor de...-, e seguirá por anos así !).

Paz semella triste entre a instalación de cordas empalilladas (Cia. JJ Chicolino) 

Seica cada tres anos coinciden dúas lúas cheas nun mesmo mes: velaquí a 'lúa azul'. Hai unha instalación coas cordas das bateas, remedo de paisaxe submariña (experiencia que continúa a da Fundación Miró), e tamén o 'berro enfurecido' do desastre do petroleiro Prestige, e os volumes de cores (as estacións) que pendura da parede como si dun pintor se tratara, xogo creativo dun gran escultor. A bipolaridade entre a pedra natural máis dura e a superficie que pulimenta está tamén presente, nesa composición en forma de volvoreta, que fai tamén (como en Ourense fai pouco) en madeira.


Resaltando os efectos cromáticos, aproveitando os debuxos naturais da piedra, hai sempre unha abstracción figurativa.


Na primeira sala da exposición están as 'pedras habitadas' (Paz dixit). E na parede as 'Estacións'...

'As pedras teñen días, non podes entrar a rematar a obra enseguida, hai que empezar e traballar varias obras ao mesmo tempo, buscar a proporción, o ritmo, a harmonía, a textura, a cor... e imaxinar. As pedras son como as persoas, son todas diferentes, e moitas delas agochan cousas que hai que sacar'.

Na súa máis recente traxectoria, ademáis da exposición en Ourense aludida, está a colocación en 2011 dun novo 'Menhir'. Encargo de Aena para o acceso das novas instalaciones de Labacolla. No mesmo ano foi nomeado académico numerario da coruñesa Real Academia Galega de BB.AA. Nª Sª do Rosario... 

Premio da Cultura Galega (Artes Plásticas, Xunta de Galicia); e 'Ramón Cabanillas (Concello de Cambados). En 2010 o Arcebispado encargaralle a cruz do altar do Papa Benedicto XVI (Obradoiro).





martes, 23 de julio de 2013

Acisclo Novo y Xabier Limia en el 'Gabinete' (by Cid/Seoane)



Na cabeceira están dúas instalacións plásticas ó poético modo, nas que as árbors -a Natureza- ten protagonismo (foto Acisclo Novo/ 'A.C.I.S.', no meu texto)  

A nosa instalación na sala (foto Rosendo Cid
Deben destacarse las obras de la cabecera, por su complejidad y lirismo: una es el Libro de Bo, de Omaña/Benéitez (con López Carballo), una instalación que pide que recojamos el libro que calza la mesa, y lo abramos (cfr. o post do 7 deste mes). La otra es la de Acisclo Novo, fotografía de una instalación en la naturaleza, con la escultura de una silla-balancín delante, en equilibrio. A ella le acompaña nuestra aportación -que insertamos en signos matemáticos en la sala-, inspirado en un texto francés decimonónico, y el recuerdo del gran poeta recientemente fallecido Antón Tovar, sentado en San Lázaro. Quizás por ello la silla el artista la denomima ‘Poeta en espera’, a posteriori de su elaboración inicial...


Reproducción do catálogo (foto de Acisclo Novo, o texto noso)
Na foto de Eliaz o día da inauguaración posan Cid (detrás está a súa obra...), que fala para o Alcalde. Aos lados Eva Torres e Ana Garrido, directora e concelleira respectivamente, que levan unha conversa distinta entre elas... 
Como post (del post) el artista bautizando a su hijo pequeño en la iniciática silla el día de la inauguración. Acisclo el patriarca mira la escena tiernamente.

domingo, 21 de julio de 2013

Loa do estro poético e dos seus creadores


O poeta Luís González Tosar, presidente da Fundación da Insua dos Poetas, coa súa directiva -na que están o pintor Antón Pulido, e o poeta Víctor Campio, entre outros-, que convocaron e participaron na xornada festiva de onte se equivocaron ao darlle máis protagonismo á sociedade civil diante dos invitados políticos e culturais que aos poetas e ao seu canto.

Nunha primeira parte tediosa e autocomplacinte, baixo o poderoso calor de verán, aquel artista leu a acta dos 'Premios Sete Carballas' (acuarela e carpeta especial do pintor Nicolás -González Aller-) antes da súa entrega con demasiado protagonismo en detrimento da Palabra Poética, que deixaron para o final -ao pé do monumento, e sen micrófono: imperdoable esvarón-, estando diante do Presidente da RAG, quen aproveitou o esceario en demasía... A modo de suxestión: abondaría que un dos premiados tomase a palabra no nome de todos (coa necesaria contención). 

Víctor Campio inicia a declamación para á inmensa minoría que atendíamos

Estiveron presentes desta volta, na Vª Festa da Palabra, algúns persoeiros do mundo cultural galego, principalmente ourensán, como o poeta Edelmiro Vázquez Naval, e os artistas plásticos Manuel Penín e Xosé Cid, anteriores autores con obra escultórica na carballeira. Nós preferimos salientar a esencia, a Palabra poética, destacando aos seus creadores, e delo deixamos este rexistro gráfico de López-Casanova, Vidal-Bodaño e, ante todo, Víctor Campio. O propio Tosar no inicio leu un verso de Walt Whitman, que traduciu para a ocasión, e que comezaba "Ben, dixo a miña alma...".

Por mais que se debería refugar dende a Fundación os excesos, e desmentir o infundio, pois non estiveron (Antón Lamazares, Manuel Rivas,Vidal Souto, Alexandre, Acisclo Manzano, Rubén Riós), o que é malo para a Fundación, e para os que estiveron/estivemos, mais tamén para eles mesmos pois son obxecto de manipulación. Así se divulgou hoxe dende Xunta.es e Xornaldiario.com, e algún corifeo máis. As fotos -e o facebook da Fundación-Insua-dos-Poetas- o amosan...


Arcadio López-Casanova tamén declamou ao pé da obra.
e Salvador García-Bodaño pechou o máxico momento !
Este, poeta e académico da lingua galega, ben de recibir no pasado mes de xuño VIº Premio "Voz de Liberdade", promovido polo Centro PEN Galicia. 

Con Xosé Cid e Felipe Ferreiro no xantar...
e Miguel Anxo Fernández, compañeiro de mesa, a punto de bicar a tallada. 
e Xulio Gil que posou (sic) cando marchabamos 
Foi o mantedor dende o escenario, afastado dos poetas, D. Xesús Alonso Montero. Houbo música, magnífica e escasa, do Grupo Tradicional Laghareu. Na inaugación o escultor puxo a súa firma nunha performance definitoria do seu carácter. No remate, Tosar insistiu en darme como a outros unha cunca de madeira, e a edición da Obra poética e teolóxica de Faustino Rey Romero (de X. Ricardo Losada). Os versos de Rosalía, Curros e Pondal quedaron ao pé do monumento con sabor a Brancusi (columna infinda), máis tamén a dinamo, e aire á V. Tatlin (3ª Internacional), e nunca realizado...

Sete cargos institucionais e o novo Pte. da R.A.G, atenden á voz e a palabra de Victor Campio. Xulio Gil traballa no seu (eu estou a facer tamén rexistro, para o arquivo visual).

jueves, 18 de julio de 2013

Nicolás na Ínsua dos Poetas (Vª Festa da palabra)

Está a chegar a Vª Festa da Palabra (sábado 20, Esgueva/parroquia de Madarnás, Carballiño). Será a Vª Festa da Palabra: Rexurdimento (Rosalía de Castro, Manuel Curros Enríquez, Eduardo Pondal -no 150º aniversario de "Cantares Galegos"-). Iremos desta volta...

Con tal motivo engadimos un poema ad hoc de Tosar noi catálogo da exposición de Nicolás no pasado inverno en Compostela onde vimos un cadro que o artista lle dedica...

Nicolás Glez. Aller: 'Na Ínsua dos Poetas' , 150 x122 cm. O cadro foi alí exhibido. 

                                   Patria do mundo que perdemos

                                    O unicornio, asi de corno queimado,
                                    non lle mete medo aos nenos.

                                    O unicornio, de plástico e neón,
                                    atemoriza a lonxitude dunha insua;
                                    salvación de toxos e codesos,
                                    saída poderosa da primavera dos poetas.

                                                    Luis González Tosar scripsit.

                                                          Xaneiro.2013.
                                                          (O unicornio e o seu mundo, catálogo,
                                                          igrexa da Universidade, Santiago de Compostela)

A Fundación Insua dos Poetas que preside Tosar, a organiza co patrocinio da Deputación de Ourense:


                             Rosalía Castro de Murguía: 'Cantares gallegos' (1863);
                  Manuel Curros Enríquez, autor de 'Aires da miña terra' (1880);
         Eduardo Mª González-Pondal e Abente, 'Queixumes dos pinos' (1886).

Colocarase e inaugarase unha escultura alegórica, da autoría de Pedro José Rodríguez Álvarez.
                                      (na foto de prensa Tosar e o autor no taller deste)


martes, 16 de julio de 2013

'Un cabinet d'amateur', inspira de una exposición

La obra de Georges Perec, 'El gabinete de un aficionado. Historia de un cuadro' (trad. Menene Gras, Anagrama, Barcelona, 1989) ha sido utilizada como inspiración y pretexto para una exposición en el Museo Municipal de Ourense (sala principal), coordinada por los artistas Rosendo Cid y Jº Carlos Seoane, quiénes ellos mismos participan. Como una propuesta a los artistas seleccionados, y cerrada a ellos y al escritor que eligieron. A veces, los artistas se han desdoblado para realizar el juego desde los dos lados del tablero, caso de Elena Gómez, Mª Puertas, Orza o Cid, el primer coordinador...

Belén Padrón: Nuestro gabinete de aficionado, 2013. 
Cordenadas del deseo_fot. s.tabla, 2012 (Maríe Chenut)

Las obras del aficionado de Perec son todas ficción -con lo que la nouvelle es una impostura alegórica-, siendo la central -de Heinrich Kürz- la que da título al libro. La primera de la pared derecha sirve de inspiración a T. Feijoo.

Isabelle Vernay-Lévêque, El gabinete de un aficionado, o.l, 1981, París, col. del artista.
Una perspectiva similar está en una de las obras de P. Orza, cuyo motivo próximo deconstruído añado.

Pablo Orza, O enigma Demócrito 2, 2010.
Rafael (y G. Romano), Transfiguración, ca. 1517-1520, Pinacoteca Vaticana.
Todas las obras reproducidas por Belén Padrón son reales. Ella y Germán Botana están de frente, al fondo del cuarto (en el cuadro-base el coleccionista está de espaldas...).¡Autorretrato y retrato!
Tamara Feijoo: Un jardin de aguileñas (after Pisanello), témpera s. papel, 2013.

Pisanello, Princesa de la casa d'Este, ca. 1436-1449, Mº Louvre.
[Hoy entró por la ventana de mi gabinete una 'Vanessa atalanta'. La capturé contra el cristal, con dos dedos, y la despedí (luego hice este post)]


(à suivre)






sábado, 13 de julio de 2013

Manuscrito inédito de Rosalía e nova foto de Cardarelli


Rosalía Castro, nova foto coñecida tomada por Cardarelli, Santiago, década dos anos sesenta.

                  As de cantar,

                  Que ch ́ hei de dar zonchos,

                  As de cantar,

                  que ch ́ hei de dar moitos.

                  I

                  As de cantar

                  Meniña gaiteira

                  As de cantar,

                  Que me morro de pena.

                   --

                   Canta meniña,

                   Na veira da fonte

                   Canta dareiche

                   Boliños do pote.

                   --

                   Canta meniña

                   Con brando compas,

                   Dareiche unha proya

                   Da pedra do lar.


                   
Rosalia Castro de

                    Murguía


                                      (transcrita por Anxo Angueira, Pte. Fundación Rosalía de Castro)
                                      Podes ler aquí o poema autógrafo (Real Academia Galega).

Este é o poema inicial de Cantares gallegos. Estaba nun exemprar da primeira edic., e ademáis un texto ms. 'Fernán Caballero á Rosalia Castro', carta datada o 25 de xaneiro de 1864, na que aquela autora -Cecilia Bölh de Faber y Larrea (1796-1877), en resposta á nosa autora quen lle adicara o pequeno gran libro auroral da moderna lingua galega escrita.

Estoutra imaxe era a que coñecíamos, da mesma sesión e fotógrafo



jueves, 11 de julio de 2013

Inventando dende Perec

O 'Gabinete dun afeccionado' é un proxecto que se orixina no libro do mesmo nome do escritor francés Georges Perec. Eis unha máis que recomendable expoxición no Museo Municipal (dende onte: todo o verán). Rosendo Cid e José Carlos Seoane foron os comisarios/coordinadores: son microrelatos dun artista e un escritor, polo xeral, en colaboración/relación. Eu abro o catálogo con Acisclo Novo.

Portada do libro catálogo, realizado por Marcos Nácher

Colectivo BO  (Alfredo Omaña & JM Beneitez). Poema obxeto, instalación.
Os participantes no proxecto son os seguintes artistas e escritores:

Acisclo Novo e Xabier Limia de GardónAlejandro Caporale e Juan Conde Souto; Alfredo Omaña e José Mª Benéitez; Misha Bies Golas e Jorge Varela; María Chenut e Estíbaliz Espinosa; Tamara Feijoo e Christian García; José Carlos Seoane e Xurxo Sierra Veloso; Iván Prieto e Sofía Otero; Belén Padrón e Germán Botana; Xosé Vilamoure e Alfonso Rodríguez; e finalmente Elena Gómez (Dahlgren), Pablo Orza, María Puertas, Rosendo Cid, en plan self-made man/girl...

Na presentación vespertina (by Eliaz)

By Vilamoure

martes, 9 de julio de 2013

Becas de creación artística en el extranjero Gas Natural Fenosa 2011


Naturalezas invasoras (cerezo I y II), 2012, témpera s. papel. 27x24 cm.

                                                                              (supra)
                                       Tamara Feijoo: Naturalezas invasoras.
                                       Victoria Diehl: En las moradas del castillo interior.
                                                                             (infra)








Aquella es Ourensana (1982), lic. BB.AA. UVigo; y esta es coruñesa (1978), también lic. y además Dea en fotografía por la UVigo.

Con ambas, completando la singular muestra está el compostelano Antón Cabaleiro (1977).

Hasta el 13 de Octubre en el M.A.C. Aquí una breve biografía de todos.


domingo, 7 de julio de 2013

¡Qué calor! (el mar, el sol..., en la pintura)

¡Qué calor!, me..., diría un 'creativo' del diseño (infra)


Los artistas de la Modernidad son los que lo han descubierto (con mínimas excepciones anteriores). Fortuny, Sorolla, Renoir, -hasta el relamido Bouguerau-, lo conciben como un recurso al momento, pintan pues el tiempo...

Mariano J. M. B. Fortuny (1838-1874): "Viejo al sol"

J. Sorolla, Niños en la playa, 1910.

A. Renoir, Las grandes bañistas, 1884-1887.
Si bien H. Matisse (Lujo, calma y voluptuosidad, 1904) le sirve para reflexionar, merendando al atardecer, al borde del mar...


(à suivre, supongo)




viernes, 5 de julio de 2013

Viaje de verano con Air_port_Art a la Fundación Seoane

Manolo Paz, Menhir, Lavacolla.



Se exhibe la colección Air_port_Art (de Aena, A Coruña Fundación Luis Seoane) desde el día del solsticio (hasta fines de octubre).




Algunos de los más importantes valores están, como Miquel Barceló, Jº Manuel Broto, Daniel Canogar, Pablo Genovés, Luis Gordillo, Chema Madoz, Roberto Matta, Juan Navarro Baldeweg, Jaume Plensa, Fabrizio Plessi, Bernardí Roig, José Mª Sicilia, y Darío Villalba...


Es una selección de la comisaria de la exposición, Ángeles Imaña...





Con ellos, tres gallegos -Antón Lamazares, Antonio Murado y Manolo Paz-, escaso, muy escaso el número... 


Luís Gordillo, Corona de espinacas, acríl s. t., 1996, Aena, Madrid.
Son diez los años transcurridos desde que abriese sus puertas la sede definitiva de la Fundación Luis Seoane.



            Mas, ¿qué es lo que explica que no esté la coruñesa Diehl, artista con obra en sus fondos?

Victoria Diehl (A Coruña, 1972), primer premio Fundación Aena 2010 (sin título, 2008).