A ESTRELA SIGUE A BRILAR

Isaac Díaz con 78 anos, dende as máns e os ollos de Antón Pulido

                                               "Prendinlle na cabeza do meu fillo
                                                 unha estreliña forxada na irmandá
                                                 e quero ver brilar a lus d'esa estreliña
                                                 hasta chegar cegar.


                                                 Que vexan os demais nesa estreliña
                                                  a lus da libertá,
                                                  que vexan que o tesouro máis querido
                                                  o ten o seu brilar.


                                                  Estreliña feituca de cariños,
                                                  estrela do meu lar,
                                                  que sempre te leve como reliquia
                                                  de Terra, Dios e Nai,
                                                  xa te deixo prendida no meu fillo
                                                  por sempre endexamais"

                                          Camilo Díaz Baliño, para o seu fillo Isaac, agosto de 1936.

A estrela brila no máis outo da Revista Nós (1920/1936).

Xa Vicente Risco no nº terceiro da Revista Nós, -30 Decembre 1920- pubrica o artigo "Galizia céltiga" encabezado polo debuxo dun trilito megalítico con unha estrela encima. O deseño repetirao no seguinte nº, onde continúa o artigo. Será unha idea recurrente no ámeto do galeguismo derivado das Irmandades.

Eis a estrela no escudo histórico de Compostela (e tamén a que guiou os Magos, vide infra S. Apolinar nuevo)

O poema é reproducido hoxe polo profesor Afonso Vázquez-Monxardín, en La Región, nun fermoso artigo dedicado a Isaac Díaz Pardo. Antón Pulido, artista -e tamén profesor- me achega oportuna e amablemente a súa obra. Na que salientamos a forza dos seus ollos, inquedos...