no mércores da semana santa

HAI unha árbore esquecida entre a néboa e a mudez

                      unha árbore sen pólas que pronuncia o teu nome.

                       desa voz agroma un río de palabras lentas,

                                                                      transparentes

como a ollada dun neno que non pregunta,

que non pretende saber.

                                        e dese río bebe a luz

                                        que busca

                                        as raiceiras tumoradas

                                                                                   da cegueira.

"Onde beben os cervos que amansou o calígrafo" (2013, Baldo Ramos).