A Deputación de Ourense presentou o número 37 de Raigame, na que colaboro, desta volta de novo. A Revista de Arte, Cultura e Tradición Popular que aquela edita está dedicada a Isaac Díaz Pardo, figura relevante e sobranceira da cultura e artes de Galicia, un xeito de conmemorar dende ela -ten unha periodicidada bimestral- o seu falecemento fixo en xaneiro un ano.
 |
| A flanquean os políticos dostendo o traballo... |
No acto, o presidente provincial, José Manuel Baltar, louvouno sinalando como "dedicou a súa vida a traballar a prol de Galicia (...) sendo un galeguista militante, dentro e fóra da nosa terra, espallando as inquedanzas culturais do pais aló onde a súa prolífica vida profesional e artística o levou".
A directora da revista Mariló Fdez. Senra, sinalou que os textos son de Emilio Rdez. Portabales ('Camilo Díaz Baliño e o coro de Ruada').
Xosé Ramón Fandiño que trata a súa cronología, que ademáis comenta en "Os ángulos da luz e da memoria".
Felipe Senén: "As industrias da memoria".
Silvia Longueira: "Isaac Díaz Pardo + Luís Seoane, unha coincidencia inevitable" e o celebrado escritor Xosé Neira Vilas: "Con Isaac Díaz Pardo en Buenos Aires", rematando coas "Palabras" que pronuncióu no cemiterio santiagués de Boisaca o 6 de xaneiro de 2012, cando foi sotrerrado o ilustre galeguista.
Pola nosa banda fixemos un a modo de ensaio
dende a arte, buscando relacións entre as súa pinturas con figuras espidas e o tempo da Ditadura. O seu título é "O que revela o espido na pintura de Díaz Pardo (evidencia dun sentir nos tempos do franquismo)".
Xosé Ramón Fandiño que trata a súa cronología, que ademáis comenta en "Os ángulos da luz e da memoria".
Felipe Senén: "As industrias da memoria".
Silvia Longueira: "Isaac Díaz Pardo + Luís Seoane, unha coincidencia inevitable" e o celebrado escritor Xosé Neira Vilas: "Con Isaac Díaz Pardo en Buenos Aires", rematando coas "Palabras" que pronuncióu no cemiterio santiagués de Boisaca o 6 de xaneiro de 2012, cando foi sotrerrado o ilustre galeguista.
Pola nosa banda fixemos un a modo de ensaio
dende a arte, buscando relacións entre as súa pinturas con figuras espidas e o tempo da Ditadura. O seu título é "O que revela o espido na pintura de Díaz Pardo (evidencia dun sentir nos tempos do franquismo)".
No hay comentarios:
Publicar un comentario