Nueve años de la Torre de Hércules como Patrimonio Mundial por la UNESCO

La última campaña institucional de promoción y apoyo a la candidatura realizada por el Ayuntamiento de A Coruña incluyó un cartel, "El Guardián de la Torre", un acrílico sobre lienzo de 65x92 cm., de la autoría de Miguelanxo Prado.

Paula Paula Noya, en Alterarte

Paula Noya, en Alterarte, dende as vivencias familiares 

XABIER LIMIA DE GARDÓN

ARTE ET ALIA

Vive e traballa a artista lucense Paula Noya en Madrid, onde ten o seu fogar. Como ela, todos nacemos nunha familia e nunha terra, na que botamos raíces. Por veces, mudámonos cos nosos pais a outras cidades, e noutras ocasións por estudos, somos nós os que pasamos a outras terras, para quedarmos nelas. Disto ben a nostalxia adulta, pois botamos de menos a xente e o mundo no que habitamos os primeiros anos. 

Da reflexión deste afastamento e separación, incluso da morte, extrae a artista o cerne da súa proposta expositiva na sala Alterarte, no Campus ourensán da UVigo. A mostra é a segunda do programa Estado Crítico 4, Dez curadores dez artistas 2018-2020, que coordina o profesor Buxán Bran. 

Paula convirte o seu espazo, polas súas dimensións, nunha sala de estar domestica, que aproveita para expresar, como unha catarse, o seu 'Espazo de desagarraigamento'. Ise é o fío condutor. Ante todo as 'Ausencias', á dereita da entrada, coas fotos da familia Rois Noya.

Esta manchea de fotografías en branco e negro, deconstruídas e con quebracabezas que tapan / descobren nelas as ausencias. Estas son o devir, asentando o novo camiño dende a aceptación da dor, a construción dun cuarto de estar novo no porvir, onde a vida xermola, e coas presenzas anteriores aínda activas. 

O proceso relatase en vídeo, inserido a seguir das fotos, enmarcado en dourado como todas elas: eis o mundo do pasado con marco, a modo dunha aura. 

 Fotografías feitas como pezas de rompecabezas,
unha metáfora da construcción da nosa vida. 

Serie Ausencias, familia Rois Noya: 
Me veo en cada obra, en cada ausencia y cada cicatriz. 
Lo que por supuesto me emociona y conmociona,
en la misma medida.
¿Magia o complicidad? Puede que ambas cosas.

Para unha exposición anterior
fixera estes novelos escultóricos

Enfronte daquela instalación coas 'maiorum imagines', a artista expón grandes debuxos, tres sobranceiros novelosa lapis que enchen a parede co seu gran tamaño, que falan de espazos pechados, impenetrables e baleiros, dende os finos fíos de metal e as texturas, un deles de cadea, e un cuarto de arame de púas, noutra parede. Son esféricos, e con coidadas tramas de mallas furadas e ocas. Na distancia curta aprécianse neles vellos rastros do lapis, aínda visibles, como as marcas que son as cicatrices da vida. 

Resta a parede principal da sala, o centro da exposición. A instalación desenrola con claves poéticas o abandono do fogar, un mundo que se estraga invadido polas cascudas, que se moven polos sendeiros invisibles das humidades ata o chan e as paredes veciñas. 

A artista coa Curadora, Paula Cabaleiro, posando para nós antes da inauguración.

Un coxín dourado aboia no decorativo papel de motivos dourados xeométricos e vexetais.

 

No interior burgués o bordado son versos de María Mariño Carou (1907- 1967): 

'¡Son aquela!, sempre soia que paseaba a ribeira a ver si nela afogaba', o seu mar noiés da infancia un motivo recorrente agora que vive no Folgoso do Courel... 

                            ¡  E o cabo do fío queda atado ! 

Paula, de apelido Iglesias Rois (Lugo, 1969), é profesora do IES Galileo Galilei, Madrid, e autora de 'Identidades y latidos', 2014, tendo feito coa curadora Paula Cabaleiro (Cangas do Morrazo, Pontevedra) '(En) la sutura invisible' na IVª edición de Mujeres mirando a mujeres, da que sae o de 'Enfiar a agulla para atravesar a ferida', frase coa que Cabaleiro une os dous proxectos expositivos, con complicidades persoais con Paula Noya.

E desde Palabra no Tempo, o libro de Mariño, 'Hoxe, onte do meu contento!', as cascudas son prateadas...

                                          Texto da curadora Paula Cabaleiro

Charles Rennie Mackintosh, 150 aniversario.

Charles Rennie Mackintosh, 7 de junio 1868 / 10 diciembre 1928.

Arquitecto clave en el movimiento Arts and Crafts y el principal exponente del Art Nouveau en Escocia / Gran Bretaña. En el campo del diseño, hizo aportes al mobiliario, siendo recordadas sobre todo sus sillas. Hizo también diseños de joyería y acuarela...

Su edificio icónico: el 'Glasgow School of Art':

house-art-lover- 

Ao redor do monumento a Alexandre Bóveda

Un ano máis, homenaxe institucional ao político de orille ourensana Alexandre Bóveda na súa data natal, por parte de cargos electos no Concello e da Deputación de Ourense.

O persoeiro nacionalista galego foi executado en agosto de 1936 (monte da Caeira, Poio, Pontevedra, 17). Era niquela altura secretario do Partido Galeguista, partido que concurrira ás elección coa Frente Popular. Foi un dos redactores do Estatuto de Autonomía...

O clube Alexandre Bóveda foi pioneiro na súa vindicación. 

En 2014 no Café Cultural Auriense, proxectabase o documental "Alexandre Bóveda. A fazaña da liberdade" do director Davide S. Outeiro. E fixeron un "Roteiro" 

*

Monumento en Ourense, obra de Manuel García, 'Buciños'.